Tatile ne zaman çıkıyoruz?

Küçüklüğümden beri isteyip de beceremediğim o kadar çok şey var ki. Her sene bunları tekrar hatırlamak, hadi yapmaya başlayalım artık demek yılın sonunda ise bu sene de gerçekleştiremedim demek özellikle yaz aylarında hepsi bir bir aklıma gelir. Çünkü benim çocukluğumda yaz ayı diye bir şey yoktu, yaz tatili nedir bilmezdim ve hiç yazlıktan arkadaşım olmadı.

Kurumsal hayattan kopalı yaklaşık 6 yıl oldu. 20 yıl sürmüş standartlardan vazgeçeli tam 6 yıl. Bu günlerde çocukluğumu ve gençliğimi daha iyi anlıyorum onlara diyorum ki eğer küçükken bugün gibi yaşasaydınız hayatı, asla pişman olmazdınız.

Şöyle bir 18 yaş psikolojisi düşünün: Şimdiye kadar olmak istediğim hiçbir şeyi olamadım, sırada ne var bilmiyorum ama hayat beni kendi isteğine göre yoğurdu, bazen şartlar bazen zorunlu ihtiyaçlar bazen de kısmen istek doğrultusunda geçen kocaman 25 yıllık tecrübe diyelim.

Yaklaşık 6 sene önce henüz kurumsal hayattayken; "havalı" bir ismi olan, maaşı dolgun, şirket aracı son model, altı yüzden fazla kişinin sorumluluk ve yetkisini taşıyan bir işim vardı. Sorumlu olduğum iş hacminin ortaya koyduğu senelik ciro 30 milyon dolar civarındaydı. Dışarıdan bakılınca nefis bir tablo değil mi?

Bense hayatımın en mutsuz günlerini yaşıyordum fakat çok "başarılı" hissediyordum. Daha da kötüsü henüz 30'lu yaşlarda bu seviyeye gelmiş olmama rağmen, kendimi hiç ama hiç "mutlu" hissetmiyordum.

Başarılı olduğum ancak mutsuz olduğum şirketim yine Türkiye'nin en önemli perakendecilerinden biri olan başka bir holdinge satıldı. Önce üst yönetim işten çıkarıldı. Sonra kalan yöneticilere mobing veya atama haksızlığı gibi süreçler yaşatıldı, aslında iki ekibin uyumsuzluğunun sorunu satın alan şirketin o dönem ki üst yönetiminin vizyonsuzluğuydu. Çünkü satınaldıkları şirketin dünyanın başka ülkelerindeki operasyonel tecrübesini yerelde anlamak biraz zor olmuş bu sebeple de yöneticileriyle tam entegrasyon bir türlü sağlanamamıştı.

İnsan işten ayrıldığına sevinir mi?

Benim hayatımın en güzel günlerinden biriydi zira kendi kararımla dönemin Genel Müdürüyle "ikale" yapacak kadar cesur olabilme şansını yakalamıştım.

Her şeyi bir kenara bırakıp yeni bir hayat kurma, yeni bir tecrübe kazanma yani kısaca versiyon yükseltmeye karar verdim. Çok fazla zorluk çektiğimi söyleyebilirim alışkanlıklardan vazgeçmek o kadar da kolay olmuyor zaten konfor denen şeyde bu değil mi?

Önce kendine bir araba satın alıyorsun bu arada fark ediyorsun amma pahalıymış bu arabalar :) ötv falan, kasko, sigorta bakım masrafı aman aman :) hepsini öğreniyorsun bu kısımda güzel olan senin araban oluyor kimse istediği zaman altından alamıyor ve rengine de sen karar veriyorsun. :)

Sonra istediğin işi yapıyorsun sana dayatılan görevi değil, danışmanlık, veya başka şirketlerde yöneticilik, girişimcilik ve en güzeli istediğin yerde istediğin saatte yapıyorsun. Geçen 6 yılın sonunda yaşadığım yerde 4 farklı şirket kurdum. Tam 6 tane marka oluşturdum ve 5 farklı sektörde iş yaptım bu arada battım, çıktım tekrar battım daha iyi çıktım, insan yetiştirdim çalıştım ve çalıştırdım. Çalıştığım zamanların dışında kalan o kadar fazla zamanım oldu ki yıllarca fark etmediğim aile olma, değer katma ve büyütme gibi duyguları yeniden keşfettim.

Ve iki gün önce Cumartesi günü şu yazıyı okudum. "Seth Godin" yazmış.

"Bir sonraki tatilinize ne zaman çıkacağınızı merak etmek yerine, kaçmak zorunda olmadığınız bir hayat kurmaya çalışın"

Sonra başımı iki elimin arasına aldım ve düşündüm öylesine derin bir anlamı var ki! kaçmak zorunda kalmamak, tatil yapmak ve mutlu olmak. Pazartesi sendromu yaşamamak sevmediğin biriyle toplantıya girmemek için bahane bulmamak ve daha neler neler.

Bu söze bende katılıyorum. "Başarı, insanın istediği gibi yaşamasıdır". Yani istediği şeyi, istediği kişilerle, istediği kadar yapmasıdır. Benimde son 5-6 senedir bu tanıma uyan bir hayatım var.

Bence de mutlu olmak başarılı olmaktan daha değerli, zaten başarının asıl hedefi mutlu olmak olmalı. Bod Dylan başarıyı şöyle tanımlıyor.

"Bir insan, sabah kalktığı ve gece yattığı zaman aralığında yapmak istediği şeyleri yaparsa başarılıdır."

Umarım herkes günün birinde başarının değerli olduğunu düşünmek yerine mutlu bir hayat için "değer mi" sorusuna gönülden cevap verir.